اسمان با طعم شامپاین

امروز حالم خوبه ، حتی  شاید اگر بگم خیلی خوب بازهم حق مطلب را ادا نکرده باشم
امروز خوشحالم ،خوشحالم که تونستم نتیجه صبر و تحمل و پایداری خودم را ببینم ، همیشه معتقد بودم برای اینکه طعم خوش بعضی چیزا را بچشی باید یکم صبر کنی ، باید غذا را با ارامش بخوری و مزمزه کنی تا بفهمی چه لذتی داره ، بعضی وقتا باید چشمات را ببندی و صورتت را رو به باد بگیری تا طراوتش را درک کنی ، جذب کنی ، اگر میخای لذت جریان اب روی تنت را حس کنی باید خودتو توی جریانش قرار بدی ، صبر کنی و سردی و نیشش را تحمل کنی تا محرمش بشی و لمسش کنی
اره دنیا هیچ چیزی را مفتی به ادم نمیده باید تحمل کنی ، هرچند قولی بهت نمیده که دست اخرمراد دلت را بهت بده ، یا بگیره اما ممکنه که چیزی بهتر و بیشتر از خواسته ات بده ، و این ریسکیه که باید برای رسیدن به خواسته ها کرد
بعضی چیزا مثل شامپاین میمونه که باید توی دهنت مزمزه اش کنی تا باورت کنه و روحش را بهت بده ، باید تحمل کنی ، مثل همون چایی سرگل لاهیجان که باید صبر کنی تا دم بیاد ، با اداب باهاش رفتار کنی و توی استکان خوشگل بریزیش ، نگاهش کنی و بعد بخوریش ، یاد فیلمای سرخ پوستی میافتم که شکارچی به شکارش میگه به گوشتش نیاز داره و شکار خودشو قربانی این خواسته میکنه و تن به شکار شدن میده ، برای من جنس همه اینا یکیه ، برای اینکه محرم کسی یا چیزی بشی ، برای اینکه روح و حس چیزی را لمس کنی باید تحمل کنی ، اروم باشی تا محرم بشی....
و من امروز خوشحالم
چون نزدیک دو سال برای درک لذت پرواز ، برای لمس ارامش و سکوت اسمون ، برای حس احساس فشار و هیجان ، برای این همه خلوت دلخواه و ناب صبوری کردم ، روزها خسته و بی حوصله صبح زود از خواب بیدار شدم ، رفتم برای پرواز و چیزی بجز انتظار بی حاصل بدست نیاوردم ، زمین خوردم ، خطر کردم ، هزینه دادم و حتی ضرر کردم ....
صبوری کردم تا تونستم ارامش یک پرواز دو ساعته را درک کنم و هیجان اون فشار کشنده را ، خوشحالم که صبوری کردم ، ای کاش تمام صبوری های ادما به مقصود برسه
سهمم را از اسمون فهمیدم و حالا میخام سهمم را بگیرم و چقدرخوبه که انقدر بخشنده و مهربونه که پاکی و زلالش را ازم دریغ نمیکنه ، خدایا شکر ارامشی بهم دادی که توش محتاج بنده هات نیستم و فقط باید چشم انتظار اسمونی باشم که با بخشندگی بارون رحمتت را به زمین خشک هدیه میده و زندگی بخشه ....